Yalnızlık

Size de bazen kimseniz yokmuş gibi geliyor mu? Ne biliyim, ölseniz kimsenin haberi olmayacakmış gibi? Ya da yalnız ölecekmişsiniz gibi?  İşte o bahsettiğim şey bana çok sık olmaya başladı şu aralar.
Aslında etrafıma bakınca kimsem yok değil. Annem var, babam var, arkadaşlarım var. Ancak ne biliyim sanki hiçbiri benim sorunlarımla, ne hissettiğimle ilgilenmiyormuş gibi geliyor.
Hani herkesin Best Friend Forever olarak adlandırdığı en yakın arkadaşı vardır ya bir tane. İşte benim yok. Yakın arkadaşlarım var. Ama en yakınım diyebileceğim, kardeşim diyebileceğim kimsem yok. Herşeyimi korkmadan anlatabileceğim daha doğrusu yazabileceğim bir tek günlüğüm var. Onun dışında kimsem yok. Kimden hoşlandığımı söylesem dalga geçecek arkadaşlarım var. Daha en sevdiğim şeylerin, en nefret ettiğim şeylerin neler olduğunu söyleyemeyecek "Yakın" arkadaşlarım var. E durum böyleyken ben kime neyimi anlatabilirim? Kime güvenebilirim?
Bazen sadece kulaklığımı takıp son ses müzik dinlemek, bağırmak istiyorum. Bazen ise sadece bazı anıları ve birkaç kişiyi hayatımdan sonsuza dek çıkarmak istiyorum. Aslında çıkarmak değil. Hiç tanışmamışız gibi devam etmek.
Belki bu yazdığımı çok ergence buldunuz, belki de okurken "Oha aynı ben" dediniz. Bilmiyorum. Ancak okuduğunuz için teşekkür ederim.


Not: Eğer bu yazıyı okuyup "Oha aynı ben" diyen bölümdeyseniz işte size dinlemenizi önerdiğim birkaç şarkı. Zaten bende bu yazıyı yazarken bu şarkıları dinledim :)

Pinhani- Dön Bak Dünyaya




Şebnem Ferah - Yalnız

Nil Burak - Yalnızım Ben (Sözleri beni en iyi anlatan şarkılardan biri)